Wat een dag!

Wakker worden is altijd fijn als het eerste dat je hoort de golven van de zee zijn. Aangekomen bij het ontbijt stond de tv op volume 10 aan op het WK rugby. Namibië moest spelen, dat was duidelijk te merken. Het personeel was maar half bezig met hun werk en zelfs de kok kwam zo nu en dan eventjes om de hoek kijken. Erg grappig. 

Na het ontbijt vertrokken we voor een relatief korte rit van 3,5 uur naar de Twyfelfontein. Het gebied staat bekend om zijn rotsachtige bergen. 

Om kwart voor 12 kwamen we al aan en mochten we gelukkig al inchecken. Toen wij onze voucher gaven werd er een beetje geroezemoesd, maar toen we vroegen of er iets mis was ontkende ze. We kregen de sleutel van kamer 61, dus wij de auto in en zoeken naar lodge 61. De kamers op het terrein gingen echter tot 54. Nadat we het zijn gaan vragen stuurde ze ons naar een klein rijtje lodges buiten het park. We vonden het wel jammer, aangezien we de hele ambiance van het park miste. Hier zouden we nog eventjes op terug komen. 

We trokken onze zwemkleding aan en zijn na de lunch lekker bij het zwembad gaan liggen. Hier zijn we zo’n kleine 2 uur echt even goed tot rust gekomen. 

We zijn ons snel gaan omkleden, want om half 4 moesten we klaar staan om te gaan vertrekken. Excursie nummer 3! We gaan woestijnolifanten zoeken en naar de zonsondergang kijken. We stapten de jeep in met nog 6 andere en na niet zo’n hele lange tijd kwamen we al verse poep en voetafdrukken ter grote van een .…

‘The hunting has begun’ zoals onze guide zei. En ja hoor, daar zagen we een achterwerk tussen de bosjes. Ik pakte de camera erbij, wachtend op minder beweging van de jeep, maar die ging steeds meer dichterbij totdat we op een metertje of 5 tot stilstand kwamen. De motor ging uit van de jeep en foto’s maakte we volop. Na een minuut of 10 reden we verder naar een ander gebied. 

We kwamen op de plek waar de olifanten in de ochtend drinken en we merkte aan de guide dat hij rondjes ging rijden met gezicht op zoek stand. Hij ging stilstaan en zei vervolgens dat hij ze vanmorgen in dat gebied had gevonden maar ze nu nergens zag. Zonder dat iemand reageerde stapte de guide weer in en reed nogmaals een rondje. Toen de guide de jeep stopzette om even rond te kijken zei hij ineens; I can see them. Alle mensen inclusief tho en ik stonden gelijk op scherp en keken de kant uit waar de guide heen keek. Zo’n kilometer verderop zagen we 4 stippen. Dit moesten ze zijn. De guide reed er heen en de stippen werden groter en groter. Tot we echt in de buurt kwamen en zagen dat het een olifanten gezin was met 2 jongen waarvan 1 een half jaar oud. Thomas moest een beetje gniffelen omdat ik thuis had gezegd dat ik ging voor een babyolifant en dus bij deze een babyolifant kreeg. Ruim een half uur hebben we het tafereel aanschouwd, foto’s gemaakt en vooral genoten van alle rust die de olifanten uitstraalden. 

Het was tijd om weer terug te rijden naar de lodge omdat we toch wel gauw een uurtje moesten rijden en de zon begon al te zakken. Na een lange tijd rijden (en hyena voetafdrukken te hebben gezien) reed de jeep een hoge berg op. De guide stapte uit, pakte een coolbox en zei; oké guys, the bar is open. We pakte een drankje, kregen een snack, we draaiden ons om en zagen een zonsondergang die op een magische manier onze dag afsloot. Wat een wereld om in te leven. 

Terug aangekomen bij de lodge hebben we een hapje gegeten en zijn we lekker gaan slapen. Morgen naar we naar het national park. Op naar de safari!