Afgezet of niet?

26 september 2019 - Waterberg Plateau National Park, Namibië

Na het ontbijt was het om kwart voor 8 een mooie tijd om te vertrekken richting waterberg. 

Zo halverwege de weg besloten we eventjes te tanken. We stopten bij een Total tankstation en alles zag er best keurig uit. Thomas deed zijn raam open om de meneer die voor ons ging tanken te woord te staan. Vrijwel direct kwam er een man aanlopen in een uniform van wat leek een hogere positie uit het leger. Pantalon met zo’n streep aan de zijkant, jasje aan met streepjes op de schouders en zo’n pet. Hij vroeg ons of we naar windhoek gingen waarop wij zeiden van niet. Hij zei vervolgens dat dit jammer was omdat hij wilde dat wij iets zouden geven aan een collega van hem. Hij haalde dat ‘iets’ uit zijn broekzak. Het leek zo’n envelop met bubbeltjesplastic aan de binnenkant alleen dan paspoortformaat. Aan de buitenkant leek er ook een telefoon nummer op te staan. We vertrouwde die man van geen kant en ondanks dat we niet naar windhoek gingen hebben we die man gezegd het niet mee te nemen voor hem. 

Tijdens het terrein afrijden van het tankstation zei Thomas: ‘het is maar goed dat we het niet meegenomen hebben, voor hetzelfde geldt worden we 5 kilometer later aangehouden door een politieagent en dan hebben we wat uit te leggen’... lachend beaamde ik wat Thomas zei. We draaide de weg op en nog geen tel later, je verwacht het niet, stond er een politieagent langs de kant te wuiven naar ons dat we moesten stoppen. Dit deden we, omdat de beste man niet te onderscheiden was van een echte politieagent. Jasje aan, speld op, petje op, etc. Hij zei dat we niet stopte bij het stopbord. Wij boden onze excuses aan, maar de agent zei toch dat we de auto bij zijn auto moesten zetten en we het rijbewijs erbij moesten pakken. Terwijl dat we dit deden en al scheldend tegen elkaar zeiden dat we hier absoluut geen vertrouwen in hadden wachtte we op de agent. Die bleek eventjes een telefoontje te plegen (waarvan wij nu later denken met die ‘officier’ bij het tankstation). Ik gaf Thomas zijn internationale rijbewijs zodat hij eventueel zijn echte niet kwijt had geweest en de politieagent vervolgde zijn verhaal. Hij vertelde dat wij naar het politiebureau moesten rijden om daar een bekeuring te gaan betalen van $1500 voor het niet stoppen bij een stopbord. Hij gebruikte echter in dit verhaal telkens het woordje ‘if’. Wij vroegen aan hem wat onze andere optie was omdat hij dat woordje telkens gebruikte. Hij zei dat we ook de keus hadden om door te rijden, maar dat dit onze keus zou zijn. We gaven aan dat we dat wilde maar vervolgens niet in de problemen wilde komen. Inmiddels wetende dat we zwaar in de zeik werden genomen hebben we gevraagd of het ook voldoende was als we hem wat gaven. Hij gaf opnieuw aan dat dit onze keus zou zijn, maar zei daarbij wel dat we dit dan niet bij andere politieagenten moesten vertellen. 

We wisten genoeg, om zo snel mogelijk van de situatie af te zijn hebben we de agent $200 gegeven (zo’n €13) en zijn we weggereden. 

We vervolgde onze weg naar de cheeta opvang. Dit is een opvang waar cheeta als baby’s worden gebracht wanneer ze niet door hun moeder zijn opgevoed omdat de moeders dood zijn geschoten in de jacht. Hierdoor hebben de baby’s geen schijn van kans en hebben ze in de opvang een waardig leven. Ze hebben een heel groot hectare aan ‘savanne achtig’ land en ze proberen het vanuit de opvang zo echt mogelijk te laten lijken. We zijn erg dichtbij gekomen en hebben mooie foto’s kunnen maken. 

Vanaf de opvang was het nog een kleine anderhalf uur naar onze accommodatie. En wat voor 1... deze overtreft echt alles. We hebben een eigen, soort ronde hut met puntdak met een ‘million dollar view’. We kijken uit over het land en hebben er ligbedjes en een eigen zwembadje bij. Het is niet normaal hoe mooi we deze vakantie voor ons gevoel al een klein beetje kunnen afsluiten op deze manier. We hebben na deze nog 1 nacht te gaan en dit is wel echt de accommodatie die alle andere (bijna) in het niet laat vallen. 

We gaan nu weer voor een potje SkipBo en gaan zometeen eten. Mogen is het tijd om terug te rijden naar windhoek.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

1 Reactie

  1. Mams:
    26 september 2019
    Potverdikkie, loopt het bijna nog mis!
    Ze proberen het toch he!
    Gelukkig hebben wij hele slimme kinderen!

    Prachtige foto’s inderdaad!
    Xxx