We doen het zelf wel...

Vroegertje vandaag. 5:30 uur. We moesten om 6 uur ontbijten omdat we om half 7 gingen vertrekken voor de safari. 

Zo gezegd, zo gedaan. We zochten een mooi plekje uit in de bekende jeep. En aangezien dit excursie nummer 4 is, weten we inmiddels goed wat de betere plekjes zijn.

Stipt om 10 voor 7 ging het park open en sjeesde we naar binnen. Iedereen ging rechtdoor, wij linksaf. Onze guide wist z’n plekjes wel! We kwamen aan bij een waterhole waar een giraffe sierlijk stond te wezen. We reden verder toen ineens onze guide vol in z’n ankers ging, de jeep in z’n achteruit gooide en naar rechts wees. Een hyena. Fascinerende beesten. Ze ogen zo vies en gemeen, maar daardoor juist zo bijzonder als je ze ziet. 

Eenmaal in het park aangekomen was voor ons het wachten aangebroken. De olifant, neushoorn, giraffe, struisvogel, antiloop, alles kwam voorbij. Maar wij waren er maar voor 1 doel. De leeuw. Niet dat de rest niet bijzonder is. In tegendeel, maar zoals ik de babyolifant op m’n lijstje had, zo had Thomas de leeuw. We hadden dus een missie. 

De tijd tikte voorbij en onze guide werd ook steeds stiller en stiller. De portofoons waardoor de guides onderling elkaar op de hoogte hielden viel ook steeds vaker stil en op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat onze guide aan tegemoetkomend verkeer ging vragen of dat ze ergens leeuwen hadden gezien. Zo rond 11 uur zagen we onze missie in het water vallen en ben ik zelfs in de jeep in slaap gevallen. Totaal emotieloos en nietszeggend zijn we teruggereden naar onze lodge. 

We besloten om te gaan douchen (want we zaten helemaal onder het stof), te gaan lunchen en de middag nog zelf terug te gaan. Thomas zei letterlijk; ‘ik ga dit land niet uit voordat ik een leeuw gezien heb’. Met een lichte tegenzin vanuit mijn kant zijn we toch vertrokken. Ik wist wel dat de middag bij het zwembad hangen geen optie was, maar ergens was ik sceptisch. Hoe ga je een leeuw vinden in een gebied groter dan 20.000 km2?

Stilletjes en toch hoopvol begonnen we aan onze tocht. Alle bosjes en velden die we tegenkwamen werden vanuit de auto gescand. Op een gegeven moment zagen we een aantal auto’s en bussen stilstaan langs de weg. Zou daar wat te zien zijn? We kwamen dichterbij en zagen een kudde van wel zo’n 25 olifanten. Allemaal rond 2 plassen, lekker aan het badderen, drinken en spelen met het water. Na wat foto’s ging onze zoektocht verder. Na verloop van tijd wilde Thomas hetzelfde trucje doen als onze guide bij de hyena vanmorgen; in z’n ankers, in z’n achteruit. Alleen Thomas zag in dit verhaal een boompje over het hoofd. Gelukkig hebben we geen schade aan de auto. Maar je begrijpt, de motivatie om een leeuw te vinden ligt erg hoog. 

Niet wetende waar we moesten zoeken sloegen we een pad in waar een giraffe midden op de weg stond. Er langs was geen optie maar wachten bleek ook geen optie want de giraffe zag eruit alsof ze de beste boom van het park had gevonden had en die op haar gemak ging verorberen. We besloten om om te keren en een andere weg in te slaan. Gevalletje toeval bestaat niet bleek later... 

We reden namelijk richting de uitgang toen ik ineens een bruine vlek in de verte zag. Ik zei: wacht eens. Thomas reed langzamer en zei; jahoor, dat is een leeuw. Ik pakte de verrekijker en het bleek er inderdaad een te zijn. Hij liep als koning van het land naar de waterhole waar we vervolgens, toen we een beetje meereden met de leeuw al een aantal auto’s en bussen zagen staan. 

Wat een bijzonder beest was dit toch. Zo’n sterke houding, alsof ie zegt; mij maak je niks. Zelfs de jakhals die met z’n staart ging spelen deed ‘m niks. 

Onderweg naar de waterhole zagen we ook nog een leeuw en een leeuwin die vooral van elkaar genoten. 

Tevreden en humeur volledig op standje zonnig keerde we terug naar de lodge. 

We zitten nu aan tafel en hebben onze dag goed afgesloten. Zo kunnen we morgen door het national park 300km naar het oosten van het park voor onze volgende bestemming. 

Zouden we de big 4 (zoals ze hier zeggen) volmaken en de luipaard zien?