Hallo Afrika!

Daar gingen we, om 11 uur in de avond stegen we de lucht in. We zaten in een vliegtuig met een indeling van 2, 3, 2. We hadden voor de 2-zits gekozen wat erg fijn was. 

Na een half uurtje vliegen kregen we nog een late night snack; een soort warm broodje met spinazie en ricotta en een kleine muffin. Daarna gingen de lampen uit en werd het tijd om te slapen. En dit deed het hele vliegtuig dan ook netjes, behalve Thomas en Eline... we hebben iedere houding gehad. Iedere combinatie. Niks hielp. De een werd na de ander chagrijnig omdat we de slaap niet konden vatten en dus letterlijk heel de nacht wakker zijn geweest. Achter ons zat een man alleen die de situatie ook nog eens muzikaal ondersteunde met een heus intermezzo uit de snurk stukken van Mozart. Dus dat was echt de kers op de taart!

Gelukkig voor ons, landde we zo’n 7 uurtjes later in Angola. Onze tussenstop. Hier gingen mensen uit, maar kwamen er niet meer nieuwe mensen bij. Rondom ons waren er veel mensen die eruit zijn gegaan, wat voor ons als resultaat had dat we allebei een eigen 2-zits hadden en dus toch nog 1 heel uur hebben kunnen slapen. Ondertussen hadden we op de een of andere manier ook al 8 kussentjes en 5 kleedjes verzameld. Hoe we hieraan kwamen, geen idee. Maar we hebben wel lekker gelegen. 

Om kwart over 10 in de ochtend werd de landing ingezet en kwamen we niet veel later aan op Namibië. Eindelijk!

Nadat we door de immigratiedienst gecheckt waren en op de foto waren gezet, en we heel snel onze koffers hadden, konden we door naar de auto. Na lang wachten kregen we uiteindelijk onze papieren en de sleutel van onze witte Renault Duster. Soort Dacia Duster, maar dan met een Renault logo erop. Voordat we er mee weg mochten, moesten we eerst verplicht een filmpje kijken over het verkeer en de wegen van Namibië. In dit filmpje werd bevestigd waar we al een beetje op waren voorbereid. De wegen zijn gevaarlijk. In Namibië zijn 50x meer eenzijdige ongelukken dan in heel Europa. Ook lieten ze d.m.v. een dashcam zien hoe makkelijk je zo’n ongeluk krijgt. Daar schrokken we alle twee van. Maar het is goed geweest. We besloten om de wegen te berijden zoals in IJsland, met een dikke pak sneeuw. Daar ging het ook goed en op ‘t gemakje. 

Daar gingen we dan. Thomas achter het stuur. Rechts wel te verstaan. En elke keer als hij wilde schakelen deed hij zijn raampje open. Het is ook niet natuurlijk, met links schakelen. Ik ben chef navigatie en daarnaast hebben we samen goed op de weg gelet. Want naar links gaan is ineens een binnenbocht en naar rechts een buitenbocht. 

De tocht naar het guesthouse was 50 minuten. Precies lang genoeg, want door al die nieuwe ervaringen waren we nog meer versleten dan we al waren. Onderweg hebben we trouwens wel al de eerste beesten gezien; apen!! Ze zitten hier gewoon langs de weg en steken over wanneer ze willen. Erg bijzonder om te zien. 

Bij aankomst in het guesthouse gaf de oudere dame bij de receptie aan dat we een upgrade kregen qua kamer omdat ze het zo met ons te doen had wat betreft de vertraagde vlucht. We kregen ook een glas agave sap en een rondleiding. Op het terras van de accommodatie vertelde ze dat we naast het huis van de president zaten. Ze gaf wel aan dat het goud dat op de hekken zat van plastic was, anders werd het gestolen, Haha!

We vervolgden de rondleiding waar ze ons de tuin liet zien met de ligbedden en een zwembadje. We zijn vergeten wat ze daar over vertelde want wij waren bij de gedachten alleen al dat we daar konden gaan chillen binnen 10 minuten al helemaal van de wereld. 

Zo gezegd zo gedaan. We brachten de koffers naar de kamer en zijn direct naar het zwembad vertrokken. Daar aten we wat, maar het bleek te warm voor een dutje. Dat hebben we dus gewoon maar in de kamer gedaan. 

Om 16:00u hadden we een afspraak met onze contactpersoon. Zij liet ons de route zien en vertelde ons de ins en outs die we moesten weten over de reis. Ook kregen we een mapje met alle reispapieren en flyers voor evt. excursies. 

We hebben het verhaal aangehoord, maar toen ze na 20 minuten klaar was zijn we linea recta teruggegaan naar bed, waar we toch nog een goede anderhalf uur lekker hebben getukt. 

De wekker ging, want de guesthouse had voor ons (zonder dat we het wisten) een plek gereserveerd in the beer house. Een steak house waar ontzettend veel toeristen én locals komen. We werden om kwart voor 7 opgehaald en hebben uiteindelijk iets gekozen wat we normaal nooit zouden doen. We hadden verschillende soorten vlees waaronder springbok en zebra! Erg lekker!

Tijdens het eten kakte we meer en meer in, waardoor we besloten direct na het hoofdgerecht direct terug te gaan naar het verblijf. Thomas is van tandenborstel direct naar bed gelopen en heeft het nog net voor elkaar gekregen om zijn kleding te verruilen voor zijn pyjama, maar die ligt al lekker in dromenland. 

Ik ga ook zo, morgen hebben we een lange rit van 5 a 6 uur voor de boeg. Eerst eventjes boodschappen doen en ontbijten!

Trusten!